Leven in de hogere dimensies:

Het gebeurde al toen ik jong was dat ik plotseling in een staat van zaligheid verkeerde. Ik kon de reden niet uitleggen. Ik voelde dat ik een verbinding had met een hogere dimensie. In feite was ik erg vroom met een diepe openlijke religieuze gevoeligheid voor de primordiale zin, de essentie van het leven.

Het gebeurde ook tijdens een meditatie. Ik had al vaak een innerlijke blik die me gelukkig maakte wanneer ik schoonheid zag en  harmonie voelde die me deed trillen in overeenstemming met wat me omringde. Verzoening tussen mensen, hun overeenkomsten en erkenning treffen nog steeds diep mijn hart. Het is alsof ik een intieme band heb met een hogere werkelijkhjeid die alles en iedereen verbindt. Ze waakt over mij en begeleidt me. Ze brengt me terug naar het diepste van mijn ziel elke keer als ik verdwaal in deze verstoorde en verdeelde wereld.

Langzamerhand waren er meer gelukkige momenten waarop alles leek samen te vallen en een diepere zin van harmonie en vrede leek te hebben. Het idee van toeval vloog weg als onecht. Ik voel me steeds meer geduwd over “ons en “wij” te praten in plaats van over mij of ik. Het lijkt mij dat ik mij bevind in een samenspel van omstandigheden en ontmoetingen waarvan mijn ziel bewust of onbewust nauw met elkaar verbonden is. Mijn leven bevestigt dat mijn relaties bezield worden door een spirituele essentie die als een adem me leidt naar een natuurlijke steeds meer begrijpelijke orde van vrede en harmonie die de gevoeligheid et het begrip van velen lijkt te overtreffen..

Het is alsof vrijer aanwezig te zijn, zoals wanneer  men kijkt naar een mooie film over het leven. Alles verloopt in het hart dat een zekere vrijheid van terugval behoudt om niet volledig ondergedompeld en bepaald te zijn  door de gebeurtenissen. Alles valt steeds meer samen. Tegelijk bevrijdt het potentieel van onze ziel zich geleidelijk van het blinde of fatale impact dat ons bewustzijn en het begrip van wat ons overkomt lijkt te hebben vertroebeld. Er komen steeds vaker signalen dat we de mogelijkheden hebben om coïncidenties aan te trekken die het gemakkelijker maken om vrijer te leven in eenheid met alles. In de context van de huidige veranderingen, lijkt dit het zogenaamde leven in de vijfde dimensie te zijn.

De opstijging van de aarde en haar leven naar de 5e dimensie is een overgangsproces dat gaande is sinds het moment dat de zon op 5 januari 1989 om precies 8 uur 's ochtends begon op te stijgen naar de 6e dimensie (8.6= 14.999: de beweging-impuls van de drievoudige evolutie: zon, planetair systeem, aarde). In enkele minuten absorbeerde de zon drie stroken antimaterie ter hoogte van haar evenaar.

Nota: De avond ervoor, op 4 november 1989, iets na 11  uur ,had een inwendige stem me reeds naar buiten  geroepen uur om me te plaatsen  tegenover de afgaande maan. Hoewel ze slechts en sikkel groot was in haar laatste kwartier, zag ik ze als volle maan. Heel mijn lichaam begon te beven toen ik verschrikkelijke apocalyptische taferelen zag en begreep dat dit kon vermeden worden met de verdeling van de maan. Plots voelde ik een hand op mijn rechterschouder om me te kalmeren. Was het mijn hoger zelf of eerder een scheppende geest Elohim die me influisterde enkele malen het teken Hagalaz te maken naar de maan toe ? Ik kreeg de kracht om mijn schrik te overstijgen en al bevend de bewegingen te maken zonder forceren en in vertrouwen dat de verdeling van de maan de beste oplossing zou zijn om meer catastrofen te  vermijden. Meteen vervulde mij  een diepe kalmte en de zekerheid dat de verdeling van de maan deel zou uitmaken van het huidige overgangsproces van het zonnestelse en de zuivering van de aarde.

Het zonnefenomeen van 5 januari 1989, de dag daarop, maakte het begin mogelijk van het zuiveringsproces  van de zon(resistenties van haar materiele onzuiverheden) om  in overeenstemming te komen met de evolutie van haar kosmische omgeving. Op dat moment stond ik voor een kosmisch venster om er  ooggetuige van te zijn zoals het kosmische venster dat zich opende  in Fatima op 13 oktober 1917 met de dans van de drie zonnecirkels (14.99), wat blijkbaar een eerste aankondiging van die verandering was. De verandering van de dimensie van de zon (de 6de van de Maya's) voelden we  op 11 september 2025. Ze brengt de planeten van het zonnestelsel naar de 5° dimensie. Het is de dimensie van coïncidenties of van meer harmonieuze et begrijpelijke samenlopen  van omstandigheden van de relaties. Het beslissende aanpassingstijdstip zou op 8 december zijn met de kosmische flits.

De aarde door haar structuur en atmosferen, belast met menselijke acties, emoties en gedachten, vertoont meer weerstand. De opstijging duurt dus langer. De flash van 8 december zal een beslissend moment zijn voor de verlichting van de aarde en de evolutie van haar leven. De reiniging van haar atmosferen zal dan in gang worden gezet maar haar opgang naar de vijfde dimensie vraagt enige tijd. De drie dagen van bevrijding van haar duisternis, de aardasverandering en de maanverdeling zouden  hiervan de climax van de eindfase vormen. Naarmate de overgang zal vorderen, zullen de signalen en aanwijzingen duidelijk zijn.

Bewust van deze kosmische overgang werd het gevoel om in een steeds grotere eenheid te leven l intenser en frequenter. Uiteindelijk, van half augustus tot oktober van dit jaar 2025, leidde het tot een hogere staat van aanwezigheid met een climax op 11 september.

We waren in een staat van diepe verbondenheid geraakt die aanzette tot een vrijwel onmiddellijk bewustzijn en begrip van de meervoudige betekenis van relaties die in ons leven optraden. Alles leek op zonnestraling die van binnenuit opdook om alles te verbinden met een logica van transparante intelligentie. Het werd een bron van harmonievibratie, die golven van helderheid creëerden die de sterke aanwezigheid van optimisme van vreugde en hoop wekten op de bevrijding van de verdeelde wereld.

Naarmate we meer en meer geïnteresseerd raken in de energie die door de verschillende niveaus van het universum stroomt, voelen we dat alles levende groeiende eenheid is.  Uit onze daden, gedachten en woorden blijkt steeds meer dat we steeds deel uitmaken van deze eenheid en dat we vaak eerder een onbewust  slapend element zijn dan een creatief wakker en bewust element van deze eenheid. Deze onbewuste slaaptoestand is net zo een illusie als zich voorstellen deze eenheid te kunnen domineren zoals men zou willen zonder haar te respecteren. We kunnen ons alleen maar daarin verheffen uit liefde voor deze eenheid door te groeien in het observeren, oefenen en begrijpen van haar energie van creatieve wijsheid.

Op die manier ontstaat het bewustzijn van de Christuseenheid in ons als ons hoger zelf. Het is een ontwikkeling staat in de aanwezigheid van de oorspronkelijke adem van liefde voor de universele eenheid die door alles en iedereen als een intelligent licht steeds transparanter en zuiverder wordt als een crist-al. Leven in deze transparante en heldere eenheid is de realiteit van de Christusstaat. Het is de staat van eenheid uit liefde voor ons "hogere wezen" die van elke zoon/dochter van de schepping een uniek goddelijk wezen maakt. 

 

 

Dit jaar vroeger begonnen, de informatiestroom nam tot nog ieder jaar plots toe vanaf het begin van de herfst (boreaal) en veroorzaakte vaak slapeloze nachten. We zagen dat het was vanaf het moment dat het sterrenbeeld Orion in de zuidelijke hemel oprees. Het geeft de ladder weer van de verschillende niveaus van het bewustzijn in het unversum . We ontdekten dat het deel uitmaakt van een samengesteld sterrenbeeld dat een figuur vormt die de zonnen/sterrenvoorstelling bleek te zijn van de kosmische Christus die het levensboek draagt.

Deze experimenten leren dat de impact van het dichte, donkere en zware leven wordt veroorzaakt door het in slaap vallen van de waarneming van het echte leven door een herhaling van automatismen die de essentie van het leven scheiden van zijn oorspronkelijke eenheid. Het wordt georkestreerd door het onbegrip van het kleine menselijke verstand, opgelegd door een minderheid en in stand gehouden door het blinde overwicht van een onbewuste massa. Er is dus behoefte aan een opening naar het nieuwe zonnelicht dat de omstandigheden op aarde begint te veranderen. Er is een individueel ontwaken nodig met een oog open voor het ontwaken van de ander. Deze onderlinge goedwillendheid is nodig om de sfeer van collectieve vrijheid te creëren waarbij we de voorwaarden kunnen kiezen die de samenlevingsverhoudingen verbeteren.

Als men zich alleen maar verloren en machteloos voelt, opent het creëren van een collectieve eenheidsvisie de weg naar onverhoopte en langverwachte mogelijkheden. De huidige veranderingen in de kosmische omstandigheden kunnen aanzetten en bijdragen tot verandering. Maar de oplossingen voor een nieuwe meer harmonieuze eenheid van het planetaire leven  moeten voortkomen uit een reactie vanuit de resonantie in ieders hart, opdat de spirituele informatie die uit de hogere kringen van het universum komen, effectief zou zijn.

Mits we ons hiervan bewust zijn door te luisteren naar de stem van onze ziel in het van het hart, hebben we op elk moment de keuze en de kracht om haar potentieel aan te wakkeren en de energie van haar adem te richten  naar een meer essentiële, diepere zin van ons leven. We moeten het willen door over onze schrik, die ons verlamt, heen te gaan. Dit kan niet van buitenaf door gelijk welke macht worden opgelegd zonder onze vrijheid en liefde voor het leven en de motivaties voor zijn evolutie te verliezen.

Een saaie banaliteit kan zo veranderen in een dynamische, nieuwe, leuke creatie. Deze breuk met de banaliteit van het leven die ons als wezens in gedwongen slaap brengt, verbindt ons terug met de oorspronkelijke, vrije en creatieve adem die het hele universum bezielt, is wat we de essentie van de vijfde dimensie noemen. Het is de bedoeling dat we veranderen wat we menen te “moeten veranderen” door “wat condities voor eerlijkere en vrijere verhoudingen tot stand kan brengen. Dat is openstaan voor wat essentieel is in plaats van vastgezet, oppervlakkig en schijnbaar. Het gaat erom  een meer werkelijke betekenis te geven aan de uitdrukkingen van het leven die verder gaat dan menselijke verdiensten, verplichtingen en restrictieve normen.

Wanneer onze zielsadem zich opent voor de vereniging met de universele liefdesadem  van Christus die alle zielen animeert, wordt de mens een adamantien of lichtgevend crist-al-deeltje. Hij komt in het bewustzijn van het samenleven van de Kosmische Christus, zonnelicht dat het leven transparant maakt door onvoorwaardelijke liefde en oneindige wijsheid. Het is de zesde dimensie die de meesters van de esseniers, de broeders van Heliopolis en de broeders en zusters van Shamballah kenden. Leven in de transparantie van kosmisch eenheidslicht is de dimensie waarin de zon sinds deze herfst als gevolg van de evolutie  van het bewustzijn van de Kosmische Christus zelf. De materie is de uitdrukkling van de evolutie van de Geest. De overgang naar de 6° dimensie stemt overeen met de initiatie van de leden van de mensheid in de staat van goddelijke volwassene. 

Er valt hier op te merken dat de Christusstaat geen exclusieve monopolie inhoudt die het privilegie zou zijn van één enkele mens. Het is een eenheidsstaat die toekomt aan elk wezen die zijn goddelijkheid verwezenlijkt. Zijn aanwezigheid varieert dus naarmate deze verwezenlijking. Het was dus ook niet de uiteindelijke verwezenlijkingsstaat van de mens Jezus.

De intrede in de staat van goddelijke volwassene van de 5° dimensie begint met het Watermantijdperk. Hier eindigt de onschuld van het goddelijke kind met het besef dat alle relaties in het universum de basis vormen van de kosmische eenheid en van het ontwaken van de creativiteit van eenieders ziel. De volgende stap naar de 6° dimensie zou in het Steenboktijdperk plaats vinden. Dat is de dimensie van de goddelijke volwassenheid, van de verantwoordelijkheid voor het leven in de goddelijke eenheid. Het gaat om het beheersen van het vermogen om met de creatieve kracht van de ziel uit liefde juist in te spelen op de basisbehoeften van het planetaire en kosmische leven.

De overgang naar de hogere dimensies gebeurt als het ontwaken van de lente. Elke dag stijgt het zonlicht iets meer om elke avond weer naar beneden te gaan. Maar langzaam stijgt de warmte en blijft het langer licht.  Dat geldt ook voor het ontwaken in een hogere dimensie. Het licht van het bewustzijn neemt toe, soms met sterke opstoten die steeds langer actief blijven om telkens weer  een beetje terug. Hierdoor kan een stap terug worden gezet om de verblinding die door de intensiteit ervan wordt veroorzaakt, aan te passen. Dat is ons verschillende malen overkomen, vooral in de maanden augustus-september van dit jaar.

Na twee maanden intens op deze manier geleefd te hebben, is de impuls van het vuur van het kosmische licht tot bedaren gekomen. Ze blijft nochtans vrij aanwezig en beschikbaar telkens als we ons richten op de intelligente  essentie van wat we ervaren of kiezen vooruit te gaan. Als we ons  voorheen voelden als bewoners van de aarde met het  hoofd in sterren als Sirius of Venus, voelen we “ons” nu meer verbonden met andere kosmische wezens en de universele intelligente die hen animeert. Terzelfdertijd voelen we ons dichter bij de aarde om concreet uitdrukking te geven aan de nieuwe zonne-energie die zeer sterk onze regio verwarmt en uiteindelijk gans de aarde.

De kwantumsprong van de aarde is niet alleen een kwestie van kwantiteit of trillingsgetal van energie, maar ook van een zuivere en transparantere kwaliteit van lichtenergie.  Men zegt dat het meer adamantijnse deeltjes vervoert, liefde-energie die trilt in een meer zuivere, minder geconditioneerde verbintenis, die meer rechtstreeks uit de bron komt, het hart of de centrale zon van de schepping. Zij zijn het medium dat de synthese mogelijk maakt, de zuivering en de etherische aanpassing (etherisering) van de relaties in de eenheid  van de polariteiten van het universum. Het is een nieuwe energie, bevrijd door de vooruitgang van het bewustzijn van de staat van Christus in het universum, zoals in andere berichten wordt vermeld. Dit beïnvloedt dus de dichtheid van de aarde en haar materie en hun vermogen om de ontvangen energieën  weer te geven. De fysieke wereld wordt intern helderder, gevoeliger voor subtiele invloeden van aantrekkings- en afstotingsgolven, (egregoren...) maar minder gevoelig voor grovere invloeden (zoals koude en warmte). Dit heeft  gevolgen voor de aarde en het gedrag van de rijken die de aarde bewonen..

Dit is de reconstructie van het overgangsproces dat onze kosmische omgeving nu raakt door de evolutie van het bewustzijn van Christus in het universum. Dit schema is samengesteld uit de  informaties zoals onze ziel ze heeft beleefd of zoals ze deze thans kan voorzien in haar eenheid met het bewustzijn van Christus.